ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΙΣ
Ουρολογικές παθήσεις - Συμπτώματα - Διάγνωση - Θεραπεία.
Περιγραφή
Οι λοιμώξεις ουροποιητικού προκύπτουν με την εγκατάσταση και τον πολλαπλασιασμό μικροβίων μέσα στο ουροποιητικό σύστημα. Οι ουρολοιμώξεις αποτελούν μεγάλο μέρος της ουρολογικής παθολογίας που αντιμετωπίζει στη καθημερινότητα του ο ουρολόγος είτε στο Ιδιωτικό ουρολογικό ιατρείο ή και στην αίθουσα επειγόντων περιστατικών του Νοσοκομείου. Οι ουρολοιμώξεις εις το άρρεν φύλλο είναι σαφώς μικρότερη από εκείνη στις θήλυς ασθενείς και αυτό οφείλεται στις ανατομικές ιδιαιτερότητες του ουροποιογεννητικού συστήματος στο κάθε φύλο. Έτσι η πιθανότης φλεγμονής του ουροποιητικού σε άνδρες 15-55 χρονών είναι μικρή, ενώ σε νεότερη ή μεγαλύτερη των ως άνω ορίων ηλικίες συμβαίνουν ουρολοιμώξεις που συνδυάζονται με ανατομικές ανωμαλίες του ουροποιογεννητικού του ασθενούς. Η μεγαλύτερη απόσταση στον άνδρα από την συνήθη πηγή παθογόνων μικροβίων (πρωκτός, εξωστόμιο ουρήθρας) όπως και το μεγαλύτερο ανατομικό μήκος της ουρήθρας στον άνδρα και η αντιμικροβιακή δράση των προστατικών εκκρίσεων είναι κάποιοι σημαντικοί παράγοντες προστασίας των ανδρών από ουρολοιμώξεις.
Προστατίτιδα
Αποτελεί τη συνηθέστερη ουρολογική διάγνωση σε άνδρες νεώτερους των 50 ετών και την τρίτη κατά σειρά, σε άνδρες άνω των 50 ετών, μετά την καλοήθη υπερπλασία και τον καρκίνο του προστάτη. Με απλά λόγια, η προστατίτιδα είναι μια φλεγμονή του προστάτη αδένα, η οποία μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Η διάγνωση της πάθησης είναι δύσκολη διότι τα συμπτώματα μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά από άνδρα σε άνδρα. Πολλά από τα συμπτώματα όπως για παράδειγμα ο πόνος ή το κάψιμο στην ούρηση και η συχνουρία μπορεί να είναι συμπτώματα κάποιας άλλης ασθένειας. Όλες οι μορφές προστατίτιδας επηρεάζουν το σπέρμα και κατ' επέκταση τη γονιμότητα, γι' αυτό και ο νεαρός άνδρας θα πρέπει από την αναπαραγωγική ηλικία να εξετάζεται από ουρολόγο.Περιγράφονται 4 τύποι προστατίτιδας :
- Οξεία μικροβιακή προστατίτιδα
- Χρόνια μικροβιακή προστατίτιδα
- Χρόνια μη μικροβιακή προστατιτίδα
- Ασυμπτωματική φλεγμονώδης προστατίτιδα
Οξεία μικροβιακή προστατίτιδα
Η οξεία προστατίτιδα είναι η οξεία φλεγμονή του προστάτη που προκαλείται από μικρόβια (βακτηρίδια) και εμφανίζει κατά κανόνα υψηλό πυρετό και έντονα τοπικά και γενικά φαινόμενα. Προσβάλει συνήθως, αλλά όχι πάντα, νέους άνδρες. Η αιτία της οξείας προστατίτιδας είναι μικρόβια (βακτηρίδια). Το πιο συνηθισμένο μικρόβιο είναι το κολοβακτηρίδιο (E. Coli), σπανιότερα άλλα εντεροβακτηρίδια (π.χ. εντεροβακτηρίδιο, κλεμπψιέλλα, πρωτέας κ.ά.) και ευκαιριακά η ψευδομονάδα.
Επιδυμίτιδα
Η επιδιδυμίτιδα περιγράφει εκείνο το κλινικό σύνδρομο, το οποίο εκδηλώνεται με φλεγμονή, πόνο και διόγκωση της επιδιδυμίδας. Η οξεία επιδιδυμίτιδα είναι η φλεγμονή της επιδιδυμίδας, του οργάνου εκείνου δηλαδή που βρίσκεται πάνω και πίσω από τους όρχεις μέσα στο όσχεο και αποτελεί το τμήμα της ανδρικής αναπαραγωγικής οδού, όπου ωριμάζει και αποθηκεύεται το σπέρμα. Αποτελεί ένα από τα επείγοντα ουρολογικά προβλήματα, γιατί προκαλεί έντονα συμπτώματα, αλλά κυρίως γιατί παρουσιάζει συχνά κλινικές εκδηλώσεις παρόμοιες με την συστροφή του όρχεως.Η φλεγμονή είναι κατά κύριο λόγο μικροβιακής αιτιολογίας. Κυρίως ευθύνονται κοινά παθογόνα μικρόβια (κολοβακτηρίδιο, εντερόκοκκος, κλεμπσιέλλα κ.α.), αλλά και μη ειδικά (χλαμύδια, ουρεάπλασμα, μυκόπλασμα) κυρίως σε νεαρά άτομα. προς τα πάνω) θέση και την τοποθέτηση ψυχρών επιθεμάτων στην περιοχή που επιταχύνουν την υποχώρηση της φλεγμονής. Ορισμένες φορές όπου υπάρχουν έντονα συμπτώματα και υψηλός πυρετός μπορεί ο ασθενής να χρειαστεί εισαγωγή σε νοσοκομείο και νοσηλεία προκειμένου να λάβει ενδοφλέβια αντιβίωση. Η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται στις περιπτώσεις εκείνες όπου έχει σχηματιστεί απόστημα και έχει ως στόχο την παροχέτευσή του.
Η επιδιδυμίτιδα είναι δυνατό να οδηγήσει σε παροδική ή μόνιμη υπογονιμότητα.
Ο σχηματισμός αποστήματος και η εμφάνιση χρόνιου πόνου στο σύστοιχο ημιόσχεο αποτελούν τις κυριότερες επιπλοκές της νόσου.
Η χρόνια επιδιδυμίτιδα προκύπτει μετά από υποτροπιάζουσες οξείες επιδιδυμίτιδες και προκαλεί ανάπτυξη ουλών και σκληρία στην επιδιδυμίτιδα. Αν είναι αμφοτερόπλευρη μπορεί να προκαλέσει στειρότητα λόγω απόφραξης των σωληναρίων της επιδιδυμίτιδας.
Κυστίτιδα
Η κυστίτιδα είναι η ουρολοίμωξη που αφορά την ουροδόχο κύστη. Συμβαίνει όταν τα ούρα, που είναι άσηπτα σε φυσιολογικές συνθήκες, μολυνθούν από μικρόβια που εισέρχονται σχεδόν πάντα από την ουρήθρα. Το πιο συχνά ενοχοποιούμενο βακτήριο είναι το κολοβακτηρίδιο ή E. Coli στο 90% των περιπτώσεων. Υπολογίζεται ότι το 40% των γυναικών θα βιώσουν έστω και μία φορά στη ζωή τους επεισόδιο οξείας κυστίτιδας. Τα συνήθη συμπτώματα μιας κυστίτιδας είναι:- Πόνος κατά την ούρηση
- Καύσος κατά την ούρηση (τσούξιμο)
- Συχνουρία
- Επιτακτική ούρηση
- Αίμα στα ούρα
- Θολά και δύσοσμα ούρα
Η διάγνωση γίνεται από τον ουρολόγο με τη λήψη ιστορικού και την κλινική εξέταση. Η κλινική εξέταση ασθενούς με ουρολοίμωξη πρέπει να περιλαμβάνει και την εξέταση των έξω και έσω γεννητικών οργάνων. Η σημασία της έγκειται στο γεγονός ότι γυναικολογικά προβλήματα όπως η κολπίτιδα, μπορεί να εκδηλωθούν με συμπτωματολογία ουρολοιμώξεων καθώς επίσης και ο αποκλεισμός διαφόρων γυναικολογικών παθήσεων που προδιαθέτουν σε ουρολοιμώξεις. Στη συνέχεια γίνονται ειδικές εξετάσεις ούρων, οι οποίες περιλαμβάνουν γενική εξέταση και καλλιέργεια ούρων. Ο περαιτέρω απεικονιστικός έλεγχος κρίνεται απαραίτητος μόνο σε περιπτώσεις υποτροπών και περιλαμβάνει ακτινογραφία Ν.Ο.Κ., υπερηχογράφημα νεφρών-κύστεως και αν χρειασθεί συμπληρώνεται με ενδοφλέβια πυελογραφία, αξονική ουρογραφία και κυστεοσκόπηση.